شاعرانه ها

همیشه بودن خوب نیست

گاهی نبودن دوست داشتنی تر است

گاهی باید رفت

باید رفت تا تکراری نشد,

انسان ها چیزهای تکراریشان را هرچقدر هم عزیز باشد دور میریزند

گاهی باید رفت

باید نبود تا لمس شود عمق احساسشان

مانند اشک باش

آنقدر عزیز که برای آمدنت التماس کنند و سخت بشکنند

مانند سلامتی باش

گاهی قایم شو تا ذکر لب و دعای قنوتشان شوی

گاهی باید رفت 

باید رفت تا چشمهای منتظر را شمرد

تا شنید صدای آنان که دوستت دارند

گاهی باید رفت

باید سر را پایین انداخت

مانند برگ پاییزی,تاافتادنت تنهایی هایشان را در گوششان زمزمه کند

گاهی باید رفت

باید احساس دیگران را در نبودن حس کرد

گاهی باید رفت

گاهی نباید بود,مانند باران,تا برای آمدنت سر بر سجده نهند

گاهی باید رفت

گاهی نباید بود,تا شد مثل پسر بچه ایی بازیگوشی که در نبودش کارهای بدش هم شیرین میشود

گاهی باید رفت

باید نبود

اگر تو را بخواهند صدایت میکنند

آنگاه برگرد,لبخند بزن و آغوشت را باز کن

گاهی باید رفت

باید دانست همیشه بودن برای دیگران کسل کننده است

باید همیشگی بود

همیشه بودن خوب نیست همیشگی باش

✍: اسماعیل مقیمی

 به نفسهای دقایق سوگند
به مسیر گذر آب روان
و به سرسبزی باغات بهار
به نوای خوش آواز هزار

به کواکب سوگند
به رقص نور در آیینه آب
و به بازیگری شعله شمع 
در هیاهوی نسیم گذران
به صدای ترک برگ خزان 
و به عصیانگری باد وزان
و به نجوای شبانه سوگند
و به آن قطره اشک
 
که چکید از سر دل تنگی ها
و به زیبایی نامت سوگند
و به آن لحظه که میخوانم تو را
یادت هرگز نکند ترک دل تنگ مرا

『اسماعیل مقیمی』